Czerwiec to miesiąc najkrótszych nocy w roku, a właściwie braku nocy w ścisłym tego słowa znaczeniu. Słońce nie chowa się pod horyzontem bardziej niż 18 stopni, dlatego z astronomicznego puntu widzenia mówimy o białych nocach, kiedy to zmierzch astronomiczny przechodzi w świt astronomiczny. Jednak ten okres jest idealny do obserwacji obłoków srebrzystych w północnej części nieba.
Z planet Merkury będzie widoczny na wieczornym niebie tylko w pierwszej połowie miesiąca, Jowisz, Saturn i Mars pojawiają się na niebie w drugiej części nocy, natomiast Wenus pojawi się na porannym niebie dopiero pod koniec miesiąca.
- 5 VI – pełnia Księżyca/półcieniowe zaćmienie Księżyca (początek 17:44, maksimum 19:10, koniec 21:15)
- 7 VI – maksimum roju Arietydów
- 9 VI – nad ranem koniunkcja Księżyca, Saturna i Jowisza
- 13 VI – ostatnia kwadra/ koniunkcja Księżyca i Marsa
- 20 VI – najdłuższy dzień w roku 16h 46m
- 21 VI – nów Księżyca/obrączkowe zaćmienie Słońca (w Polsce widoczne, jako bardzo płytkie zaćmienie częściowe, widoczne tylko z obszaru Bieszczadzkiego Parku Narodowego)
- 28 VI – pierwsza kwadra Księżyca
Obłoki srebrzyste (ang. noctilucent clouds – NLC), są najwyższymi chmurami obserwowanymi z Ziemi, znajdują się w mezosferze około 75–85 km ponad powierzchnią ziemi. Najczęściej obserwowane są w pasie pomiędzy 50° i 70° (północnej i południowej szerokości geograficznej). Pochodzenie tych najwyższych ziemskich chmur nie jest do końca jasne.
Arietydy – silny rój meteorów, trwający od 22 maja do 2 lipca. Rój pochodzi prawdopodobnie od asteroidy (1566) Ikar, chociaż jego źródłem może być też kometa 96P/Machholz należąca do komety muskających Słońce. Radiant roju znajduje się w gwiazdozbiorze Barana.
Janusz Nicewicz
