Niewątpliwie najważniejszym wydarzeniem astronomicznym na listopadowym niebie będzie tranzyt Merkurego. 11 listopada 2019, Merkury – najmniejsza planeta Układu Słonecznego będzie przemieszczała się na tle tarczy słonecznej. Niestety niska pozycja Słońca na niebie powoduje, że w Polsce będzie widoczny tylko początek zjawiska.
W listopadzie kończy się też sezon obserwacyjny Jowisza i Saturna, ale za to zaczyna się okres widoczności Marsa i Merkurego przed wschodem Słońca.
Do 12 listopada Międzynarodowa Stacja Kosmiczna (ISS) będzie widoczna nad ranem, następnie po dziesięciodniowej przerwie wróci tym razem na wieczorne niebo.
Listopadowe niebo rozświetlą nam meteory z roju Leonidów, które są pozostałością komety 55P/Tempel-Tuttle.
- 2.11 – Koniunkcja Księżyca i Saturna
- 4.11 – I kwadra Księżyca
- 11.11 – Tranzyt Merkurego
- 12.11 – Pełnia Księżyca
- 14.11 – Księżyc blisko najjaśniejszej gwiazdy Byka – Aldebarana
- 17/18.11 – Maksimum roju Leonidów
- 19.11 – Ostatnia kwadra Księżyca
- 24.11 – nad ranem koniunkcja Księżyca i Marsa
- 25.11 – nad ranem koniunkcja Księżyca i Merkurego
- 26.11 – Nów Księżyca
- 28.11 – Maksymalna elongacja Merkurego
- 28.11 – Dzienne zakrycie Jowisza przez Księżyc (godzina 10:47)
- 29.11 – Wieczorem koniunkcja Księżyca i Saturna
Tranzyt (Merkurego) – przejście planety (Merkurego) na tle tarczy słonecznej. Zjawisko to zachodzi, gdy planeta (w tym wypadku Merkury) znajduje się między Słońcem i Ziemią blisko płaszczyzny ekliptyki.
Maksymalna elongacja – jest to chwila w której odległość kątowa planety od Słońca jest największa. Są to najlepsze warunki do obserwacji danej planety albo przed wschodem Słońca (maksymalna elongacja zachodnia) lub po zachodzie Słońca (maksymalna elongacja wschodnia).
