Spojrzenie w październikowe niebo 2024

Posted by on 29 września 2024

Spojrzenie w październikowe niebo 2024

Przy­szła jesień, ręce w kieszeń” 

   Przy­sło­wie to pro­gno­zuje nam wypo­czy­nek, ale zmienną cie­płą i pogodną Złotą Pol­ską Jesień, któ­rej piękno wszy­scy rok­rocz­nie doce­niamy i wyko­rzy­stu­jemy  mak­sy­mal­nie. Oczy­wi­ście cie­szymy się z faktu, że Słońce nie próż­nuje, cho­ciaż nie­stety, jego dekli­na­cja, czyli wyso­kość nad hory­zon­tem z dnia na dzień maleje, a w związku z tym dłu­gość dnia, znacz­nie się skraca, z czym musimy się nie­stety pogo­dzić i do tego przyzwyczaić.

Mało­pol­sce ubę­dzie dnia aż 109 minut; z 11 godz. 39 minut na początku paź­dzier­nika, do 9 godz. 50 minut na końcu mie­siąca. Słońce, w sobotę 1 paź­dzier­nika, wscho­dzi o godz. 6.40 a zacho­dzi o 18.19; nato­miast  w ostat­nim dniu mie­siąca, wzej­dzie o 6.28 a schowa się pod hory­zon­tem już o godz. 16.18. Wprost nie do wiary, ale ten dzień będzie jesz­cze dłuż­szy od  naj­krót­szego dnia roku o 104 minuty!  Nasza dzienna gwiazda w dniu 22.X. przej­dzie ze znaku Wagi w znak Skor­piona (czyli Niedź­wiadka). Ponadto, 2.X. doj­dzie do obrącz­ko­wego zaćmie­nia Słońca, które  widoczne będzie na Pacy­fiku i w Pata­go­nii.  W tym mie­siącu nadal spo­dzie­wamy się zwięk­szo­nej aktyw­no­ści magne­tycz­nej Słońca (plamy, roz­bły­ski, pro­tu­be­ran­cje), zwią­za­nej z licz­nymi cen­trami aktyw­no­ści (pla­mami) w jego fotos­fe­rze. Nasza gwiazda podąża do mak­si­mum swej aktyw­no­ści w XXV cyklu, a prze­wi­dy­wane jest ono przez helio­fi­zy­ków na prze­ło­mie lat 2024/25.  Obec­nie, czę­sto szy­kuje nam jakieś nie­spo­dzianki, któ­rymi może nas zadzi­wić lub nawet zasko­czyć, dla­tego też należy pro­wa­dzić bez­pieczne obser­wa­cje Słońca. Tu Uwaga! W nocy z 26/27 paź­dzier­nika  (z soboty na nie­dzielę) śpimy rano o godzinę dłu­żej, prze­cho­dzimy bowiem na Czas Zimowy (środ­kowo-euro­pej­ski), czyli cofamy dotych­cza­sowe wska­za­nia zega­rów o godzinę. Ofi­cjal­nie, należy to uczy­nić w nocy o godz. 03, w nie­dzielę 27.X. Prak­tycz­nie zaś, naj­le­piej cof­nąć wska­za­nia zega­rów o godzinę, jesz­cze przed uło­że­niem się do snu.

Ciemne bez­k­się­ży­cowe noce, dogod­niej­sze do obser­wa­cji astro­no­micz­nych, będą na początku i końcu mie­siąca, bowiem kolej­ność faz Księ­życa jest nastę­pu­jąca: nów 2.X. o godz. 20.49, pierw­sza kwa­dra 10.X. o godz. 20.55, peł­nia 17.X. o godz. 13.26 i ostat­nia kwa­dra 24.X. o godz. 10.03.  W apo­geum (naj­da­lej od  Ziemi) znaj­dzie się Księ­życ  dwu­krotne: 2.X. o godz. 22 i 29.X. o godz. 24, a w pery­geum (naj­bli­żej Ziemi) będzie 17.X. o godz. 03. Nasz natu­ralny sate­lita Ziemi “spa­ce­ru­jąc” po paź­dzier­ni­ko­wym nie­bie,  prze­wę­druje w pobliżu pla­net:  Wenus (5.X. o godz. 22),  Saturna (14.X. o godz. 20) i  Marsa (23.X. o godz. 23). Zbliży się też do Ple­jad (19.X. o godz. 22), na odle­głość 1/10 stopnia!

Na jesien­nym nie­bie, z wie­czora, dostrze­żemy w kolej­no­ści gwiaz­do­zbiory: Pegaza,  Andro­medy, Per­se­usza, Byka, a tuż po pół­nocy poja­wią się nam na wscho­dzie już   kon­ste­la­cje zimowe Bliź­niątOriona.

Jeśli zaś cho­dzi o pla­nety, to Mer­kury kąpie się, od ostat­niej dekady wrze­śnia aż do połowy paź­dzier­nika, w pro­mie­niach Słońca, potem będzie widoczny wie­czo­rem, nisko nad zachod­nim hory­zon­tem, do końca listo­pada. Nato­miast Wenus, jako Gwiazda Wie­czorna cały czas będzie widoczna w zorzach wie­czor­nych, dobrą godzinę po zacho­dzie Słońca. Mars, widoczny będzie w dru­giej poło­wie nocy w gwiaz­do­zbio­rze Bliź­niąt, gdzie 21.X. zbliży się do Pol­luksa, naj­ja­śniej­szej gwiazdy w tej kon­ste­la­cji, a następ­nie – koń­cem mie­siąca –  prze­mie­ści się do gwiaz­do­zbioru Raka. Nato­miast Jowisz wscho­dzi coraz wcze­śniej przed pół­nocą, gosz­cząc w gwiaz­do­zbio­rze Byka. Podąża wolno – jak przy­stało na olbrzyma – do opo­zy­cji, która nastąpi 7.XII. i wtedy widoczny będzie przez całą noc. Saturna, dru­giego gazo­wego olbrzyma z pier­ście­niami, w tle gwiaz­do­zbioru Wod­nika, możemy obser­wo­wać od wie­czora na wschod­nim nie­bie, prak­tycz­nie przez całą noc, bowiem był już w opo­zy­cji 8 wrze­śnia. Uran gości w gwiaz­do­zbio­rze Byka, możemy go obser­wo­wać lunetą prak­tycz­nie przez całą noc, bowiem będzie w opo­zy­cji 17.XI. Nato­miast Nep­tun prze­bywa w gwiaz­do­zbio­rze Ryb i widoczny jest przez tele­skop od wie­czora, też przez całą noc, bowiem był w opo­zy­cji 21.IX.

Już od 2 paź­dzier­nika, aż  do 7 listo­pada, pro­mie­niują szyb­kie mete­ory z roju Orio­ni­dów, które wcho­dzą w górne war­stwy atmos­fery ziem­skiej z pręd­ko­ściami nieco ponad 60 km/sek. Mak­si­mum roju przy­pada na 21.X., możemy wtedy ocze­ki­wać 20 – 25 “spa­da­ją­cych gwiazd”  na godzinę. Radiant mete­orów leży na gra­nicy gwiaz­do­zbio­rów OrionaBliź­niąt (połu­dniowo-wschod­nia część nieba). Warunki obser­wa­cji ich mak­si­mum, będą złe, ponie­waż Księ­życ jest wtedy cztery dni po pełni, wscho­dzi o godz. 19.47 i świeci przez całą noc.   Nato­miast od 6 do 10 paź­dzier­nika (mak­si­mum 7/8.X.), pro­mie­niują powolne, o zmien­nej ilo­ści, mete­ory Dra­ko­nidy, czyli ich radiant leży wysoko, w gwiaz­do­zbio­rze Smoka. Warunki do ich noc­nych obser­wa­cji będą dobre, bowiem Księ­życ będzie 3 dni przed pierw­szą kwa­drą i  zacho­dzi już przed godz. 20. Nato­miast dla wzbu­dze­nia nie tylko obser­wa­cyj­nych reflek­sji, po tego­rocz­nej gorą­cej waka­cyj­nej pogo­dzie, odwo­łam się do spraw­dzo­nego sta­ro­pol­skiego przysłowia:

Na świę­tych Szy­mona i Judy (28.X.), spo­dzie­waj się grudy”

Wschody i zachody Słońca
Wschody i zachody Księżyca

dr Adam Michalec,
dnia 13 wrze­śnia 2024