Spojrzenie w październikowe niebo 2016

Posted by on 04 października 2016

Spojrzenie w październikowe niebo 2016

Gdy paź­dzier­nik cie­pło trzyma, zwy­kle mroźna bywa zima”

Przy­sło­wie to zapo­wiada nam pogodną, Złotą Pol­ską Jesień, któ­rej piękno wszy­scy doce­niamy i wyko­rzy­stu­jemy. Oczy­wi­ście cie­szymy się z faktu, że Słońce nie próż­nuje, cho­ciaż nie­stety, jego dekli­na­cja z dnia na dzień maleje, a w związku z tym dłu­gość dnia u nas na pół­kuli pół­noc­nej stale się skraca, z czym musimy się pogo­dzić i do tego przyzwyczaić.
W Mało­pol­sce ubę­dzie dnia aż 108 minut; z 11 godz. 38 minut na początku paź­dzier­nika, do 9 godz. 50 minut na końcu miesiąca.

 

Słońce, w sobotę 1 paź­dzier­nika, wscho­dzi o godz. 6.40 a zacho­dzi o 18.18; nato­miast  w ostat­nim dniu mie­siąca, w sobotę, wzej­dzie o 6.28 a schowa się pod hory­zon­tem o godz. 16.18. Wprost nie do wiary, ale ten dzień będzie jesz­cze dłuż­szy od  naj­krót­szego dnia roku o 105 minut!  Ponadto Słońce w dniu 23 paź­dzier­nika, rano o godz. 07.11, przej­dzie ze znaku Wagi w znak Skor­piona (czyli Niedźwiadka).

W tym mie­siącu spo­dzie­wamy się paru dni o śred­niej aktyw­no­ści magne­tycz­nej Słońca (plamy, roz­bły­ski, pro­tu­be­ran­cje), zwią­za­nej z kil­koma cen­trami aktyw­no­ści w jego fotos­fe­rze, szcze­gól­nie zaś w dru­giej deka­dzie mie­siąca. Ponadto, nasza gwiazda czę­sto szy­kuje jakieś nie­spo­dzianki, któ­rymi może nas zadzi­wić lub zasko­czyć, dla­tego też warto i należy pro­wa­dzić bez­pieczne obser­wa­cje Słońca.

Uwaga! W nocy z 29/30 paź­dzier­nika  (z soboty na nie­dzielę) śpimy rano o godzinę dłu­żej, prze­cho­dzimy bowiem na czas zimowy (środ­kowo-euro­pej­ski), czyli cofamy dotych­cza­sowe wska­za­nia zega­rów o godzinę. Ofi­cjal­nie, w/g roz­po­rzą­dze­nia Pre­zesa Rady Mini­strów RP, należy to uczy­nić w nocy o godz. 03, w nie­dzielę 30.X. (doty­czy to w szcze­gól­no­ści kolej­nic­twa i lot­nic­twa). Prak­tycz­nie zaś, naj­le­piej cof­nąć wska­za­nia zega­rów o godzinę, jesz­cze przed uda­niem się na zasłu­żony wypoczynek.

 

Ciemne bez­k­się­ży­cowe noce, dogodne do obser­wa­cji astro­no­micz­nych, będą w pierw­szej i ostat­niej deka­dzie mie­siąca, bowiem kolej­ność faz Księ­życa jest następująca:

  • nów 1.X. o godz. 02.11,
  • pierw­sza kwa­dra 09.X. o godz. 06.33,
  • peł­nia 16.X. o godz. 06.23,
  • ostat­nia kwa­dra 22.X. o godz. 21.14
  • i ponow­nie nów 30.X o godz. 18.38.

W apo­geum (naj­da­lej od Ziemi) znaj­dzie się Księ­życ dwu­krot­nie: 4.X. o godz. 13 i 31.X. o godz. 20, a w  pery­geum (naj­bli­żej Ziemi) będzie 17.X. o godz. 02.
Ze względu na koin­cy­den­cję pełni Księ­życa w pery­geum, roz­miar kątowy tar­czy będzie mak­sy­malny i wynie­sie pra­wie 33′ łuku. Warto wtedy nań cho­ciaż spoj­rzeć łaskaw­szym okiem!

Księ­życ, “spa­ce­ru­jąc” po nie­bie, zakryje Nep­tuna (13.X.) i Alde­ba­rana (19.X.), naj­ja­śniej­szą gwiazdę w kon­ste­la­cji Byka. Te zja­wi­ska będą u nas widoczne, ale tylko jako zbli­że­nia do  tar­czy Księ­życa. Ponadto, nasz natu­ralny sate­lita prze­wę­druje w tym mie­siącu w pobliżu jasnych planet:

  • Wenus (3.X),
  • Saturna (6.X.),
  • Marsa (12.X.),
  • Urana (16.X.)
  • Jowi­sza (28.X.).

Oj,  będzie co obserwować!

 

Na naszym jesien­nym nie­bie, z wie­czora, dostrze­żemy w kolej­no­ści gwiaz­do­zbiory: Pegaza,  Andro­medy, Per­se­usza, Byka, a po pół­nocy poja­wią się nam kon­ste­la­cje Bliź­niąt i Oriona.

Jeśli zaś cho­dzi o pla­nety, to Mer­ku­regoJowi­sza można i należy ich szu­kać przed świ­tem  na wschod­nim nie­bie z tym, że Mer­ku­rego zoba­czymy tam tylko w pierw­szym tygo­dniu mie­siąca, a Jowi­sza dopiero w dru­giej poło­wie paź­dzier­nika. Nato­miast na wie­czor­nym nie­bie znaj­dziemy w kolej­no­ści coraz to niżej: Marsa, SaturnaWenus.
Szcze­gól­nie pole­cam nie­zwy­kle wido­wi­skowe obser­wa­cje zbli­żeń jasnych pla­net WenusSaturna (30.X.).  Uran prze­bywa w gwiaz­do­zbio­rze Ryb, a ponie­waż 15.X. będzie w opo­zy­cji do Słońca, zatem możemy go obser­wo­wać przez całą noc. Nato­miast  Nep­tun prze­bywa w gwiaz­do­zbio­rze Wod­nika i widoczny jest przez tele­skop na wie­czor­nym niebie.

Aby móc wie­czo­rem zaob­ser­wo­wać nie  tylko Marsa, Saturna z pier­ście­niami, czy Wenus, ale rów­nież nasz poczciwy Księ­życ, naj­le­piej będzie zło­żyć wizytę w Mło­dzie­żo­wym Obser­wa­to­rium Astro­no­micz­nym w Nie­po­ło­mi­cach, przy ul. Miko­łaja Koper­nika 2 (tel. 12–281-15–61). W razie pochmur­nego nieba, pole­cam tamże pla­ne­ta­rium, zgod­nie z wywie­szo­nym harmonogramem.

W dniach 21–23.X. MOA orga­ni­zuje IX Mię­dzy­na­ro­dową Kon­fe­ren­cję “Naucza­nie astro­no­mii w XXI wieku”. Obrady i dys­ku­sje będą się toczyć w Zamku Kró­lew­skim.  Ser­decz­nie zapra­szamy zain­te­re­so­wane osoby  – wstęp wolny.

Już od 2 paź­dzier­nika do 7 listo­pada pro­mie­niują szyb­kie mete­ory z roju Orio­ni­dów, które wcho­dzą w górne war­stwy atmos­fery ziem­skiej z pręd­ko­ściami nieco ponad 60 km/sek. Mak­si­mum roju przy­pada na 21.X., możemy wtedy ocze­ki­wać 25–30 “spa­da­ją­cych gwiazd”  na godzinę. Radiant mete­orów leży na gra­nicy gwiaz­do­zbio­rów Oriona i Bliź­niąt (połu­dniowo-wschod­nia część nieba). Warunki ich obser­wa­cji będą w tym roku łatwe, ponie­waż Księ­życ w ostat­niej kwa­drze nie będzie, z wie­czora,  prze­szka­dzał w obserwacjach.

Nato­miast od 6 do 10 paź­dzier­nika (mak­si­mum 8.X.), pro­mie­niują powolne mete­ory z roju Dra­ko­nid, czyli ich radiant leży w gwiaz­do­zbio­rze Smoka. Warunki do ich wie­czor­nych obser­wa­cji nie  będą łatwe, bo Księ­życ będzie w pierw­szej kwadrze.

Dla wzbu­dze­nia nie tylko obser­wa­cyj­nych reflek­sji, odwo­łam się do spraw­dzo­nego po wie­lo­kroć w prak­tyce przysłowia:

Gdy  Jesień zamglona, zima zaśnieżona”

Adam Micha­lec

Wschody i zachody Słońca – paź­dzier­nik 2016

Fazy Księ­życa – paź­dzier­nik 2016